spots – Πέτρος Θεοδώρου

Γιάννης Καλπούζος: από το «Σάος: παντομίμα φαντασμάτων»

Μου ζητά να δω τα μάτια του. Αυτά, λέει, δεν αλλάζουν. Έχει μια σκοτεινιά το βλέμμα του, σα να περπατάς από νύχτα σε άλλη νύχτα. Φοβάμαι να τον κοιτάξω στα μάτια. Φοβάμαι, μη με δω μέσα τους.

Γιάννης Καλπούζος: από το «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου»

Η Μαρίνα μετέφερε τον ομφαλό του κόσμουακριβώς στο σημείο όπου πατούσαν τα πόδια της. Τ' ακινητοποίησε και με το σώμα της αναπαριστούσε υποδειγματικά το λύγισμα της νεαρής λεύκας μπρος στο φύσημα δυνατού αέρα.

«Το έσω ψύχος» – Φίλιππος Φίλιας

Δεν είναι ο αλπινιστής χειμών, θα ξαναπώ, μετεωρολόγοι και γιατροί αδίκως τον οικτίρουν· είναι ο από κούνια χειμέριος εαυτός, το ιδιωτικό σου βαρομετρικό, είναι το έσω ψύχος αυτό που σ’ αρρωσταίνει.

Γιάννης Ρίτσος: από τη «Φαίδρα»

πριν ακόμα πλυθούμε, πριν πιούμε τον καφέ μας, ν’ απλώσουμε το χέρι να πάρουμε απ’ το κομοδίνο το στεγνό μας προσωπείο να το εφαρμόσουμε σαν ένοχοι στο πρόσωπό μας

«Η σύνθλιψη των σταγόνων» – Χούλιο Κορτάσαρ

Τώρα εμφανίζεται μια σταγονίτσα στο πάνω μέρος στο περβάζι του παραθύρου, μένει τρεμάμενη απέναντι στον ουρανό που την κομματιάζει σε χίλιες σβησμένες λάμψεις, μεγαλώνει και ταλαντεύεται, τώρα θα πέσει και δεν πέφτει, ακόμα δεν πέφτει

Νίκος Τσιφόρος: από «Τα παιδιά της πιάτσας»

Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες.

Tag