el
el

Tag

spots

Η στραγγαλισμένη εσωστρέφεια της Όλγας

[Επί καραντίνας 2020] Είχα την αίσθηση από πάντα σχεδόν ότι ο κόσμος είναι υπερβολικά πολύς, υπερβολικά γρήγορος, υπερβολικά έντονος, υπερβολικά θορυβώδης. Συνεπώς δεν βιώνω κάποιο «τραύμα απομόνωσης» και δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να μη συναντώ άλλους ανθρώπους.
Read More

Χασίμο Κιραμότο: από το “μωβ στο γαλάζιο” [απόσπασμα 2]

Σ’ όλη την πλάση μόνο οι δυο τους και μέσα στο μεγάλο τίποτα να τους ενώνει ο αλλόκοτος ομφάλιος λώρος της χρυσαφιάς γραμμής των βημάτων της, καθώς γινόταν ένα με τη γραμμή του βλέμματός του.
Read More

Χασίμο Κιραμότο: από το “μωβ στο γαλάζιο” [απόσπασμα 1]

Την παραμονεύω και σήμερα από το παράθυρο. Διασχίζει τον δρόμο με μεγάλα, φωτεινά βήματα, παλιομοδίτικα ντυμένη, όπως πάντα. Τα χνάρια της, για ώρα λάμπουν χρυσαφιά στην άσφαλτο. Μένουν στο βλέμμα μου, χάδι ευγενικό για ό,τι ήθελα, θέλω και πιθανότατα θα θέλω
Read More

Γιάννης Καλπούζος: από το “Σάος: παντομίμα φαντασμάτων”

Μου ζητά να δω τα μάτια του. Αυτά, λέει, δεν αλλάζουν. Έχει μια σκοτεινιά το βλέμμα του, σα να περπατάς από νύχτα σε άλλη νύχτα. Φοβάμαι να τον κοιτάξω στα μάτια. Φοβάμαι, μη με δω μέσα τους.
Read More

Γιάννης Καλπούζος: από το “Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου”

Η Μαρίνα μετέφερε τον ομφαλό του κόσμουακριβώς στο σημείο όπου πατούσαν τα πόδια της. Τ' ακινητοποίησε και με το σώμα της αναπαριστούσε υποδειγματικά το λύγισμα της νεαρής λεύκας μπρος στο φύσημα δυνατού αέρα.
Read More

“Το έσω ψύχος” – Φίλιππος Φίλιας

Δεν είναι ο αλπινιστής χειμών, θα ξαναπώ, μετεωρολόγοι και γιατροί αδίκως τον οικτίρουν· είναι ο από κούνια χειμέριος εαυτός, το ιδιωτικό σου βαρομετρικό, είναι το έσω ψύχος αυτό που σ’ αρρωσταίνει.
Read More

Γιάννης Ρίτσος: από τη “Φαίδρα”

πριν ακόμα πλυθούμε, πριν πιούμε τον καφέ μας, ν’ απλώσουμε το χέρι να πάρουμε απ’ το κομοδίνο το στεγνό μας προσωπείο να το εφαρμόσουμε σαν ένοχοι στο πρόσωπό μας
Read More

“Η σύνθλιψη των σταγόνων” – Χούλιο Κορτάσαρ

Τώρα εμφανίζεται μια σταγονίτσα στο πάνω μέρος στο περβάζι του παραθύρου, μένει τρεμάμενη απέναντι στον ουρανό που την κομματιάζει σε χίλιες σβησμένες λάμψεις, μεγαλώνει και ταλαντεύεται, τώρα θα πέσει και δεν πέφτει, ακόμα δεν πέφτει
Read More

Νίκος Τσιφόρος: από “Τα παιδιά της πιάτσας”

Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες.
Read More
Εγγραφή στο Newsletter

You can change your mind at any time by clicking the unsubscribe link in the footer of any email you receive from us, or by contacting us at . We will treat your information with respect. For more information about our privacy practices please visit our website. By clicking below, you agree that we may process your information in accordance with these terms.

We use Mailchimp as our marketing platform. By clicking below to subscribe, you acknowledge that your information will be transferred to Mailchimp for processing. Learn more about Mailchimp's privacy practices here: https://mailchimp.com/legal/
 Newsletter Permissions * :