Είναι μία επιπλέον δεξιότητα, ένα επιπρόσθετο εργαλείο, εν δυνάμει χρήσιμο σε κάθε είδους δουλειά με τη διαδικασία και την επίγνωση: ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική, συντονισμός ομάδων, κοινωνικές παρεμβάσεις, εκπαίδευση, τέχνη, Οργανισμοί και εργασιακός χώρος.
Η PSP δεν είναι ψυχοθεραπευτική πρόταση ή art-therapy, απλώς εμπλουτίζει τα ήδη υπάρχοντα εργαλεία κάποιου που δουλεύει στους παραπάνω χώρους, και δεν υποκαθιστά αυτά ή την επαγγελματική του εκπαίδευση (βλ. You Tube: “The motif exercise in the PSP approach”).
Σημειώνεται ότι:
***Συνήθως καλύπτουν 100 ώρες εκπαίδευσης, που μπορούν να κατανεμηθούν σε συναντήσεις 1, 2, 3 ή και 4 ημερών. Π.χ. η δομή ενός διήμερου (Σ/Κ), περιλαμβάνει 6 συναντήσεις 16 ωρών η κάθε μία, ανά 5-7 εβδομάδες.
***Τα Προγράμματα αυτά είναι πολύ ευέλικτα, ανάλογα με τις ανάγκες των συμμετεχόντων και το πεδίο της εργασίας τους.
***Από τη φύση τους, περιλαμβάνουν κίνηση και αλληλεπίδραση.
***Η δομή ενός τέτοιου Προγράμματος περιλαμβάνει εναλλασσόμενες ζώνες (κύκλους εργασίας) που έχουν να κάνουν με: θεωρία, πρακτική, ανακεφαλαιώσεις, επιδείξεις, μοίρασμα της όλης εμπειρίας και συζητήσεις, εξοικείωση με το σώμα και την ενσώματη αλληλεπίδραση, την κίνηση και την έννοια του αυτοσχεδιασμού στη ζωή.
***Εργαλεία και ανάπτυξη δεξιοτήτων, εν δυνάμει χρήσιμα στον συντονισμό ομάδων ώστε, με μοναδικούς τρόπους, να επιτυγχάνεται η ταυτόχρονη δουλειά τόσο των μεμονωμένων μελών όσο και ολόκληρης της ομάδας: ενώ όλη η ομάδα είναι ενεργή, παράλληλα, το κάθε μέλος, δουλεύει επίσης σε προσωπικό επίπεδο. Αυτή η ενσωμάτωση προσωπικής και και ομαδικής δουλειάς, είναι από τα πλέον “ισχυρά” σημεία οποιασδήποτε χρήσης της PSP, και επιφέρει αποτελέσματα τα οποία συχνά ξαφνιάζουν σε βάθος και δύναμη.
***Περαιτέρω εμπλουτισμό της επίγνωσης των ίδιων των συμμετεχόντων και ενίσχυση: της αυθεντικότητας της παρουσίας τους, της εξοικείωσης με το σώμα και την κίνηση, των τρόπων να υποστηρίζουν τη ροή της εμπειρίας τους.
***Ανάπτυξη δεξιοτήτων και δημιουργικής φαντασίας, ώστε να βρίσκουν άμεσα, “στη στιγμή”, τρόπους: (α) να “αναδεύουν τη διαδικασία” τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό πλαίσιο, (β) να επινοούν PSP ασκήσεις (ή “πειράματα”), προκειμένου να υποστηρίξουν κάποια εκείνη τη στιγμή αναδυόμενη ανάγκη του ατόμου ή της ομάδας, (γ) να ενισχύουν τη ζωντάνια και τη συμμετοχή σε ατομική/ομαδική δουλειά με την επίγνωση.
***Το ενσώματο πεδίο: συνδημιουργία του σχεσιακού χώρου και αλληλεπίδραση, κατά τις συναντήσεις μας· αρχές της “φαινομενολογικής θεωρίας πεδίου” και της “φαινομενολογικής μεθόδου”· “επίγνωση” και η σχέση της με τη συνείδηση· ο υπαρξιακός διάλογος· το “συντακτικό” των διαδικασιών της επαφής· η “παράδοξη θεωρία της αλλαγής”.
***Ο “σχεσιακός εαυτός” και ο “μέσος τρόπος” των αντιθέτων· το “σώμα-αντικείμενο”· χρονικότητα, μικροδομή και η ενσώματη βάση της ανθρώπινης εμπειρίας· χρόνος-εγκέφαλος-συναισθήματα· δια-υποκειμενικότητα, ο “ενδιάμεσος χώρος”, λεκτική και μη αφήγηση· χτίζοντας το “νόημα”: η συνειδητή και μη “ατζέντα” της εμπειρίας· Η αυτοσχεδιαστική υφή της φυσικής πραγματικότητας, της ζωής και της εμπειρίας· διεγείροντας τη δημιουργική φαντασία.
***Η “αυτο-οργάνωση” και η “εντροπία” στη φύση, στη ζωή, στη ροή της εμπειρίας και στις αλληλεπιδράσεις μας· η ενσώματη ενσυναίσθηση· η πολυφωνική, πολυρυθμική και πολυχρονική φύση της εμπειρίας· πώς οι “μονάδες” της εμπειρίας μας συναρθρώνονται και “αναδιπλώνονται” στον εαυτό τους για να σχηματίσουν τις μεγάλες αλυσίδες των σύνθετων βιωμάτων μας· πώς συνεργάζονται η μικροδομή και η μακροδομή της εμπειρίας μας για να παράγουν την αίσθηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.