PSP: με δυο λόγια

Η PSP (Process-Stage-Praxis) είναι μία προσέγγιση για την ενσώματη αλληλεπίδραση, που έχτισα σταδιακά, από το 2006.

Είναι μία επιπλέον δεξιότητα, ένα επιπρόσθετο εργαλείο, εν δυνάμει χρήσιμο σε κάθε είδους δουλειά με τη διαδικασία και την επίγνωση: ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική, συντονισμός ομάδων, κοινωνικές παρεμβάσεις, εκπαίδευση, τέχνη, Οργανισμοί και εργασιακός χώρος.

Η PSP δεν είναι ψυχοθεραπευτική πρόταση ή art-therapy, απλώς εμπλουτίζει τα ήδη υπάρχοντα εργαλεία κάποιου που δουλεύει στους παραπάνω χώρους, και δεν υποκαθιστά αυτά ή την επαγγελματική του εκπαίδευση.
Σημειώνεται ότι:

(α) ως “διαδικασία” νοείται το συνεχές ρεύμα της προσωπικής μας εμπειρίας, από το οποίο παράγεται η βασική αίσθηση του “εγώ είμαι” και η υποκειμενική μας εμπειρία,
(β) ως “επίγνωση” νοείται η ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε πολυεπίπεδα ό,τι συμβαίνει σε αυτό το συνεχές ρεύμα της εμπειρίας μας (η επίγνωση ένα βασικό μέσον προσωπικής ανάπτυξης και θεμέλιο κάθε δουλειάς με τη διαδικασία).

Από τον Οκτώβριο του 2016 παρέχονται ετησίως Βασικά Προγράμματα που εισάγουν κεντρικές ιδέες θεωρίας και πράξης στην PSP. Τα προγράμματα αυτά:

***Συνήθως καλύπτουν 100 ώρες εκπαίδευσης, που μπορούν να κατανεμηθούν σε συναντήσεις 1, 2, 3 ή και 4 ημερών. Π.χ. η δομή ενός διήμερου (Σ/Κ), περιλαμβάνει 6 συναντήσεις 16 ωρών η κάθε μία, ανά 5-7 εβδομάδες.
***Τα Προγράμματα αυτά είναι πολύ ευέλικτα, ανάλογα με τις ανάγκες των συμμετεχόντων και το πεδίο της εργασίας τους.
***Από τη φύση τους, περιλαμβάνουν κίνηση και αλληλεπίδραση.
***Η δομή ενός τέτοιου Προγράμματος περιλαμβάνει εναλλασσόμενες ζώνες (κύκλους εργασίας) που έχουν να κάνουν με: θεωρία, πρακτική, ανακεφαλαιώσεις, επιδείξεις, μοίρασμα της όλης εμπειρίας και συζητήσεις, εξοικείωση με το σώμα και την ενσώματη αλληλεπίδραση, την κίνηση και την έννοια του αυτοσχεδιασμού στη ζωή.

Οι συμμετέχοντες σε αυτά τα εισαγωγικά Βασικά Προγράμματα, μπορούν πιθανά να επωφεληθούν τα εξής.

***Εργαλεία και ανάπτυξη δεξιοτήτων, εν δυνάμει χρήσιμα στον συντονισμό ομάδων ώστε, με μοναδικούς τρόπους, να επιτυγχάνεται η ταυτόχρονη δουλειά τόσο των μεμονωμένων μελών όσο και ολόκληρης της ομάδας: ενώ όλη η ομάδα είναι ενεργή, παράλληλα, το κάθε μέλος, δουλεύει επίσης σε προσωπικό επίπεδο. Αυτή η ενσωμάτωση προσωπικής και και ομαδικής δουλειάς, είναι από τα πλέον “ισχυρά” σημεία οποιασδήποτε χρήσης της PSP, και επιφέρει αποτελέσματα τα οποία συχνά ξαφνιάζουν σε βάθος και δύναμη.
***Περαιτέρω εμπλουτισμό της επίγνωσης των ίδιων των συμμετεχόντων και ενίσχυση: της αυθεντικότητας της παρουσίας τους, της εξοικείωσης με το σώμα και την κίνηση, των τρόπων να υποστηρίζουν τη ροή της εμπειρίας τους.
***Ανάπτυξη δεξιοτήτων και δημιουργικής φαντασίας, ώστε να βρίσκουν άμεσα, “στη στιγμή”, τρόπους: (α) να “αναδεύουν τη διαδικασία” τόσο σε ατομικό όσο και ομαδικό πλαίσιο, (β) να επινοούν PSP ασκήσεις (ή “πειράματα”), προκειμένου να υποστηρίξουν κάποια εκείνη τη στιγμή αναδυόμενη ανάγκη του ατόμου ή της ομάδας, (γ) να ενισχύουν τη ζωντάνια και τη συμμετοχή σε ατομική/ομαδική δουλειά με την επίγνωση.

Ο θεωρητικός σκελετός της PSP βασίζεται:

*** σε ιδέες του φιλοσοφικού ρεύματος του υπαρξισμού,** σε ιδέες των θεμελίων της θεωρίας της θεραπείας Gestalt,
*** σε πολλές πρόσφατες εξελίξεις στη νευροφυσιολογία και τη φαινομενολογία, σχετικά με τη μικροδομή της σύνθεσης της ανθρώπινης εμπειρίας και τα άδηλα και ενσώματα στοιχεία της,
*** σε έννοιες που δομήθηκαν ειδικά για να γεφυρώσουν τη θεωρία και την πράξη της PSP, και οι οποίες είναι:
(α) το “προσωπικό φιλμ”,
(β) το “μοτίβο”
(γ) η “σωματική πρόθεση”,
(δ) ένα ευέλικτο “μοντέλο” δόμησης ασκήσεων PSP (“1000+1 ασκήσεις για την αυτοσχεδιαστική ενσώματη αλληλεπίδραση”).

Μερικές από τις θεωρητικές περιοχές της PSP:

***Το ενσώματο πεδίο: συνδημιουργία του σχεσιακού χώρου και αλληλεπίδραση, κατά τις συναντήσεις μας· αρχές της “φαινομενολογικής θεωρίας πεδίου” και της “φαινομενολογικής μεθόδου”· “επίγνωση” και η σχέση της με τη συνείδηση· ο υπαρξιακός διάλογος· το “συντακτικό” των διαδικασιών της επαφής· η “παράδοξη θεωρία της αλλαγής”.
***Ο “σχεσιακός εαυτός” και ο “μέσος τρόπος” των αντιθέτων· το “σώμα-αντικείμενο”· χρονικότητα, μικροδομή και η ενσώματη βάση της ανθρώπινης εμπειρίας· χρόνος-εγκέφαλος-συναισθήματα· δια-υποκειμενικότητα, ο “ενδιάμεσος χώρος”, λεκτική και μη αφήγηση· χτίζοντας το “νόημα”: η συνειδητή και μη “ατζέντα” της εμπειρίας· Η αυτοσχεδιαστική υφή της φυσικής πραγματικότητας, της ζωής και της εμπειρίας· διεγείροντας τη δημιουργική φαντασία.
***Η “αυτο-οργάνωση” και η “εντροπία” στη φύση, στη ζωή, στη ροή της εμπειρίας και στις αλληλεπιδράσεις μας· η ενσώματη ενσυναίσθηση· η πολυφωνική, πολυρυθμική και πολυχρονική φύση της εμπειρίας· πώς οι “μονάδες” της εμπειρίας μας συναρθρώνονται και “αναδιπλώνονται” στον εαυτό τους για να σχηματίσουν τις μεγάλες αλυσίδες των σύνθετων βιωμάτων μας· πώς συνεργάζονται η μικροδομή και η μακροδομή της εμπειρίας μας για να παράγουν την αίσθηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ για την PSP

ΕΛΛΗΝΙΚΑ:
**Η “άσκηση του ΜΟΤΙΒΟΥ” στην PSP {βίντεο σε 1ο πρόσωπο}
**Σειρά ΔΙΑΦΑΝΕΙΩΝ για το τι είναι η PSP {βίντεο, χωρίς λόγια}

ΑΓΓΛΙΚΑ:
**The “MOTIF exercise” [text]: a coral concept in PSP (full description)
**The “SHARING” and the “MATRIX” variations of the “MOTIF exercise” [text] – (full description)
**The concept of the “PERSONAL FILM” [text]: another one of the coral ideas in PSP – (full description)
**A 6min INTRODUCTION to PSP {video in first person}