Εισαγωγικά, σημειώνω ότι απολύτως σχετικό με το θέμα (και με μία ποιητική διάθεση)
είναι το 18ο κείμενο από το βιβλίο μου «Σημειώσεις για σένα», με τίτλο «Το βιβλίο της σχέσης» και το οποίο βρίσκεται εδώ: http://www.petrostheodorou.gr/18-to-vivlio-tis-schesis/
(Σχετικά με τις «Σημειώσεις για σένα»: http://www.petrostheodorou.gr/category/a-thema-opisthofyllo-diathesi-2/)
*** Η συντροφική σχέση αγάπης, διάρκειας, εγγύτητας και δέσμευσης (για συντομία η «σχέση»),
δεν είναι απαραίτητο να είναι ο γάμος – αν και ο γάμος συνιστά το σύνηθες πλαίσιο μιας τέτοιας σχέσης ζευγαριού. Μπορεί να είναι μία συμβίωση ή ακόμα και μία εξ αποστάσεως σύνδεση.
Επίσης, στις μέρες μας εμφανίζονται απόπειρες νέων πλαισίων, όπως είναι οι σχέσεις με πολλαπλούς συντρόφους.
Κι ακόμη, εμφανίζονται πολλές ιδέες για την ανανέωση του ενδιαφέροντος και της ζωντάνιας της σχέσης, όπως είναι οι σεξουαλικές συναντήσεις ζευγαριών με ανταλλαγές συντρόφων, συμφωνίες για σεξουαλική ελευθερία κλπ
*** Σε κάθε περίπτωση όμως, ανεξάρτητα από όλα αυτά
και λόγω της ψυχο-βιολογικής μας δομής και κατασκευής, η συντροφική σχέση έχει μια δυναμική που οφείλεται (1) τόσο σε βασικά γνωρίσματα αυτής της δομής όσο και (2) σε παράγοντες του ευρύτερου φόντου μέσα στο οποίο η σχέση αναπτύσσεται.
*** Όσον φορά στο (1):
τέτοια γνωρίσματα είναι κάποια αναπόδραστα δεδομένα της ανθρώπινης ύπαρξης (υπαρξιακή μοναξιά, ανάγκη νοηματοδότησης, άγχος θανάτου και απώλειας, άγχος λόγω ανάγκης επιλογών σε έναν απρόβλεπτο κόσμο), αλλά και οι θαυμαστοί τρόποι με τους οποίους συνδυάζονται η νόηση με το σώμα και το συναίσθημά μας, οι συνειδητές και μη συνειδητές περιοχές μας.
*** Όσον αφορά στο (2):
σήμερα η κατανάλωση, η τεχνοκρατία, η πατριαρχική δομή των κοινωνιών μας, η κυρίαρχη νοοτροπία της «αγοράς», των εταιριών και της διαφήμισης, η ανάγκη για εύκολες και γρήγορες λύσεις, η εστίαση στη «θετική» σκέψη και η μανιακή αποφυγή του πόνου και των λεγόμενων «αρνητικών συναισθημάτων», η μονομερής έμφαση στα όποια «πνευματικά» στοιχεία της αγάπης σε μία συντροφική σχέση, η εμφάνιση άπειρων «ειδικών» που μάς διαφωτίζουν για το πώς να ζούμε μαζί ευτυχισμένα, οι εγγενείς διαφορές της ανάγκης μας για δεσμούς αγάπης από τις ανάγκες μας να ερωτευόμαστε και να ποθούμε σεξουαλικά, συνθέτουν ένα φόντο πολλών μεν δυνατοτήτων, αλλά ευνουχισμένης ικανότητας να δίνουμε προσωπικό νόημα στα πράγματα.
Οπότε: ο επαναπροσδιορισμός των δυνατοτήτων, των ορίων και των πλαισίων της συντροφικής σχέσης στα τωρινά μας δεδομένα, αποκτά τεράστια σημασία για την ουσιαστική σύνδεσή μας με οποιαδήποτε μορφή αυτής της σχέσης.
*** Όταν μένω ακίνητος παγωμένος «για να μη χαλάσω τη σχέση»,
τρομοκρατημένος από τα υπαρξιακά μου γνωρίσματα που καθόλου δεν μαθαίνω να αποδέχομαι μέσα στην πανάθλια υποκουλτούρα των social media και της αγοράς, έχω ΗΔΗ χαλάσει τη σχέση, γιατί φυλάγω κάτι ήδη νεκρό, γιατί εγώ δεν συμμετέχω στη διατήρηση της σύνδεσής μου με τον άλλον, δεν προχωρώ, συμμετέχω μισός στις διαδικασίες της σχέσης, δεν την τροφοδοτώ, μένω παγωμένος και ακίνητος – άρα και η σχέση ακινητεί και παγώνει.
*** Οι κρίσεις και οι διαφωνίες σε μία σχέση δεν είναι αποκλίσεις
από το «πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα». Είναι μάλλον ανάγκες της σχέσης να οργανωθεί διαφορετικά, να περιλάβει νέες ανάγκες, νέους κανόνες, νέες όψεις εαυτού των ανθρώπων που τη συνδημιουργούν.
Ας μην ξεχνούμε ότι το «όλον» μιας σχέσης, το σχεσιακό δηλαδή «πεδίο» μέσα στο οποίο αλληλεπιδρούν δύο άνθρωποι (η ίδια η «σχέση») δεν είναι απλά το αριθμητικό άθροισμα των ιδιοτήτων των δύο ανθρώπων.
Ανάλογα, το «χέρι» μου ως νόημα δεν είναι απλά το άθροισμα των νοημάτων των πέντε δακτύλων και της παλάμης μου.
Οπότε η σχέση, ως ένα είδος «τρίτης» οντότητας έχει ανάγκες, χρειάζεται φροντίδα, πολύ πέρα από τη δυαδική σχέση «εγώ» και «εσύ».
*** Η σχέση διαρκώς αλλάζει,
περνά από διάφορες φάσεις, αλλάζει κεφάλαια, ενότητες, τόμους και δεν είναι υποχρεωτικό να είναι αιώνια.
Ο άλλος άνθρωπος δεν βρίσκεται στη σχέση μας για να μου δίνει ό,τι θεωρώ πως μου χρωστά η ζωή αλλά για να συνδημιουργούμε το «βιβλίο» της σχέσης μας, για όσο αυτό έχει νόημα και για τους δυο μας.
Και αυτή η συνδημιουργία προϋποθέτει μία σχετική ωριμότητα ΗΔΗ υφιστάμενη, μία σχετική ατομική αυτονομία, χωρίς την απαίτηση να με «συμπληρώνει» ο άλλος για να μπορώ να υπάρχω. Σαν να λέμε ότι ο καθένας μας είναι μία τούρτα που ήδη υπάρχει όμορφη και πεντανόστιμή, με τη σχέση να είναι απλώς το κερασάκι…
*** Τέλος, με τον μεγάλο και κλασικό πλέον μύθο περί ιδεατής συντροφικής σχέσης
αλλά και την ευρύτερη έννοια της «αγάπης» που υποτίθεται ότι συνδέει ακατάλυτα και αιώνια τους δυο συντρόφους, ασχοληθήκαμε στις δύο προηγούμενες (τη 12η και 11η) συναντήσεις Share*Dots.
…Το σχετικό κείμενο της 12ης συνάντησης γι’ αυτό το ανέφικτο και εξιδανικευμένο μοντέλο σχέσης βρίσκεται: http://www.petrostheodorou.gr/o-mythos-tis-idanikis-syntrofikis-schesis-kai-agapis/
…Το βίντεο και κείμενο της 11ης συνάντησης για τους ορίζοντες και τα όρια της αγάπης, βρίσκεται: http://www.petrostheodorou.gr/sharedots-project-11-to-vinteo-to-keimeno/
** Η γ΄ έκδοση του βιβλίο μου για τη ΣΚΙΑ (iWrite):
https://iwrite.gr/bookstore/i-skia/
** Εάν θέλετε αραιά και πού μια σύντομη ενημέρωση
σχετικά με αυτά που κάνω (video-κείμενα, ομιλίες-ομάδες, βιβλία, Πολύτεχνο, Playback θέατρο, εργαστήρια, συμπράξεις – συνεργασίες, το Share*Dots project), παρακαλώ σημειώστε το e-mail σας σ’ αυτήν τη φόρμα. Δεν είναι απαραίτητο το όνομα.