Στιγμιότυπα 5-Απρίλιος ’20 [#12,13,14]

Tα «Στιγμιότυπα» είναι σύντομες αναρτήσεις μάλλον υπαρξιακής – ποιητικής διάθεσης για διάφορες πτυχές της ζωής

Απρίλιος 2020:


[12] 🗑️ Επιμένω ή παραιτούμαι;

** Ο Αϊνστάιν είπε ότι είναι τρελός όποιος κάνει το ίδιο και περιμένει άλλο αποτέλεσμα. Αληθεύει γενικότερα, αλλά σίγουρα όχι στην εξής περίπτωση: όταν λέμε κάτι σε κάποιον που κάνει κάτι στενάχωρο για εμάς, δεν ακούει και συνεχίζει ες αεί να κάνει το ίδιο που έκανε. Λέμε: «Μα τι να κάνω; Χαμπάρι δεν παίρνει. Κουράστηκα κι εγώ να μιλώ, σταμάτησα πια…»

** Κακώς. Γιατί, κάθε φορά που εσύ κωφεύεις κι εγώ επιμένω να σου μιλώ, εγώ μαζεύω μέσα μου, κάτω από το συνειδητό μου, άπειρες μικροσυγκινήσεις. ** Οπότε, κάποια νιοστή φορά που θα σου μιλώ, όλες αυτές οι συσσωρευμένες μικροσυγκινήσεις μέσα μου θα δέσουν σε ένα συμπαγές όλον, με τη δική του ενέργεια, που θα τείνει να εκραγεί σε δράση.

** Δεν επιμένω λοιπόν να σου μιλώ για να αλλάξεις εσύ ή να με ακούσεις και επιτέλους να με «καταλάβεις». Επιμένω να σου μιλώ, να σου μιλώ πολύ, για να αλλάξω εγώ και να καταλάβω εγώ το κόστος που έχει να σου μιλώ και να μην με υπολογίζεις.

** Αρκεί, βέβαια να έχω το κουράγιο να «ακούω» και να σέβομαι το καινούριο που γεννιέται μέσα μου και να πληρώνω με ευθύνη το κόστος της πράξης στην οποία με οδηγεί.

Όποια και να είναι αυτή, να σε παρατήσω ή να σε υπομένω ες αεί. Αδιάφορο, γιατί και στις δύο περιπτώσεις θα είναι πλέον επιλογή μου.


[13] 👻 Το απρόσμενο

 

**Κάτι απρόσμενο που τώρα συμβαίνει και μας παγώνει, ήταν αόριστο μόνο για τον προσωπικό μας κόσμο.

**Σε μια ευρύτερη κλίμακα, το απρόσμενο είναι συγκεκριμένο. Κάτι συγκεκριμένο το οποίο ξέφευγε από τη φαντασία μας και κατάφερνε να παραμένει για εμάς αόριστο στη ζώνη του λυκόφωτος, μέχρι τη στιγμή που συνέβη και διείσδυσε στον κόσμο μας.

**Αλλά αυτό το κάτι, ως δυνατότητα (ή πιθανότητα), υπήρχε πάντα κρυμμένο κάπου μόλις δίπλα μας, στον ήσυχο κήπο του σπιτιού μας.

**Το απρόσμενο δεν είναι ούτε δόλιο ούτε κακόβουλο. Μάλλον αδιαφορεί τελείως για εμάς και, απλώς, συμβαίνει.

**Το ζήτημα είναι εμείς πως σχετιζόμαστε με τη δυνατότητα (ή πιθανότητα) του απρόσμενου στις στιγμές μας


[14] 🕊️ Ο χαρταετός

Μήπως να μην  πετούμε μόνο μικρούς χαρταετούς, όσο όμορφοι και νάναι κι όσο να μας αρέσει ο αγέρας που τραντάζει τον σπάγκο μ’ εμάς στην ασφάλεια της γης;
**Μήπως, να κοιτάξουμε να μάθουμε κι εμείς (ως αετοί χωρίς χαρτί περιτυλίγματος), λίγο-λίγο το ύστατο αυτό σπορ των αιθέρων του νου, των αισθήσεων και των αισθημάτων, που δεν χωράει στις οθόνες μας, ξεχειλίζει και τις ξεπερνά;
Εγγραφή στο Newsletter

You can change your mind at any time by clicking the unsubscribe link in the footer of any email you receive from us, or by contacting us at [email protected]. We will treat your information with respect. For more information about our privacy practices please visit our website. By clicking below, you agree that we may process your information in accordance with these terms.

We use Mailchimp as our marketing platform. By clicking below to subscribe, you acknowledge that your information will be transferred to Mailchimp for processing. Learn more about Mailchimp's privacy practices here: https://mailchimp.com/legal/

 Newsletter Permissions * :