Στιγμιότυπα – Πέτρος Θεοδώρου

Tag

Στιγμιότυπα

Στιγμιότυπα 12-Δεκέμβριος ’20 [#29]

Και μου πετάει καθώς ταχτοποιούσε με μεγάλη προσοχή, τρυφερά, στο ράφι τη σκόνη, τη σόδα και το μαλακτικό: «Κοίτα, ένα πράγμα είναι δεν τα παρατάω και παλεύω μέχρι τελικής πτώσεως, κι άλλο πάω να γκρεμίσω το Σινικό τείχος με κεφαλιές»

Στιγμιότυπα 11-Νοέμβριος ’20 [#26,27,28]

Στη θέση της λέξης «μήνας» μπήκε, χωρίς καθόλου να το σκεφτώ ούτε στιγμή και χωρίς να ξέρω γιατί, η λέξη «ζωή μου».... Χλώμιασα. Η επόμενη γουλιά του καφέ ήταν η ζεστή πνοή του κόσμου ολόκληρου μέσα μου.

Στιγμιότυπα 10- Οκτώβριος ’20 [#24, 25]

Άραγε είναι η βαθιά θάλασσα ή εκείνο το εξωτικό πουλί που ποτέ δεν θα δω άμεσα, ζωντανά, παρά μόνο στις δυσδιάστατες εικόνες της οθόνης μου; Ίσως πάλι να είναι η γαλάζια σου πουκαμίσα, τα μάτια σου, ο τόνος του γέλιου σου όταν είσαι χαρούμενη

Στιγμιότυπα 9- Σεπτέμβριος ’20 [#22, 23]

Τελικά, τι γίνεται με την ίδια, προ και μετά τον ιό, “άλλη”, έσω καραντίνα, εκείνη τη βαθιά απομόνωση που ξέρει να απλώνει σαν λεκές, χωρίς πανδημίες, κάτω από τα χρώματα κι αρώματα των social media;

Στιγμιότυπα 8- Αύγουστος ’20 [#20,21]

Όταν σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, γιατί με βιώνω μισό, εξακολουθώ και πάλι να είμαι κάτι ολόκληρο, το οποίο απλώς νιώθει μισό και βασανίζεται από την ανάγκη του να σε ξαναβρεί, μήπως και έτσι καταφέρει να ξανανιώσει ολόκληρο

Στιγμιότυπα 7- Ιούλιος ’20 [#18, 19]

Ήμουν γύρω στα 4 όταν η γιαγιά μου με ρώτησε τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγάλωνα. Απάντησα χωρίς δισταγμό, “Βασιλιάς!” - γιατί ως Βασιλιάς θα μπορούσα να έχω ένα τεράστιο χρυσό WC, που θα περιλάμβανε μία πισίνα με ζεστό νερό και παιχνίδια

Στιγμιότυπα 6-Ιούνιος ’20 [#15,16,17]

Ξαφνικά είδα μπροστά μου αυτόν τον άνθρωπο κλεισμένο σ’ ένα κλουβί και νάχει πετάξει ο ίδιος τα κλειδιά έξω. Τα όνειρά μας πρέπει να είναι ευέλικτα. Εύπλαστα, προσαρμόσιμα στα γεγονότα της ζωής μας, ικανά να πεθαίνουν

Στιγμιότυπα 5-Απρίλιος ’20 [#12,13,14]

Δεν επιμένω λοιπόν να σου μιλώ για να αλλάξεις εσύ ή να με ακούσεις και επιτέλους να με «καταλάβεις». Επιμένω να σου μιλώ, να σου μιλώ πολύ, για να αλλάξω εγώ και να καταλάβω εγώ το κόστος που έχει να σου μιλώ και να μην με υπολογίζεις

Στιγμιότυπα 4-Φεβρ. ’20 [#9, 10, 11]

Προτιμώ και συνειδητά επιλέγω να παραμείνω ένα φτηνό, γήινο και, έστω, διόλου πνευματικό ον, ριζωμένο στο χώμα από όπου ήρθα, με χαρές, λύπες, ηδονές και πόνους αισθητούς στο κέντρο της καρδιάς μου, σαν το χάδι της βροχής στο σώμα μου

Στιγμιότυπα 3-Ιανουάριος ’20 [#7,8]

Φτάνουμε να ζούμε μια διαρκή αναμονή ζωής που τώρα είναι φαντασία, αλλά “θα” έρθει, όπου νάναι. Κι εμείς, τσαλαβουτώντας στην κατάθλιψη και τη ματιαότητα, γκρινιάζουμε που δεν μας φτάνει ο χρόνος ούτε καν να δούμε το ρολόι μας για να τον μετρήσουμε

Στιγμιότυπα 2-Ιανουάριος ’20 [#5,6]

Τελικά, θέλω, ζητώ τα άγχη μου, την απόγνωσή μου, γιατί μου δίνουν ΚΑΙ αυτά ζωή. Η ανακούφιση από τα "αρνητικά" και η ευημερία δεν σημαίνουν αναγκαία προχώρημα, εξέλιξη. Μπορεί κάλλιστα να σημαίνουν μεγαλόπρεπη βουτιά στο απόλυτο τίποτα

Στιγμιότυπα 1-Ιανουάριος ’20 [#1,2,3,4]

Τι γίνεται όμως όταν πολλά αρπακτικά μαθαίνουν να φορούν αδιάβροχα; Να επινοήσουμε μέσα μας φαντασιωτικά περισσότερη βροχή για να ηρεμούμε; Κι αν πλημμυρίσει το μέσα μας κι εμείς πνιγούμε; Κι αν η πολλή βροχή γίνει ποτάμια δάκρυα κι εμείς στερέψουμε;

Tag

Εγγραφή στο Newsletter