❓Κείμενο με το θέμα της 6ης συνάντησης “Share*dots project”
[****δείτε μετά το κείμενο τις τωρινές ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ της συνάντησης και τα της συμμετοχής]
Το κείμενο είναι κατάλληλα διαμορφωμένο απόσπασμα του βιβλίου μου “Η ΣΚΙΑ: ο σιωπηλός σύντροφος στο ταξίδι της ζωής” – iWrite, 2020
Από τη μοναξιά της ύπαρξης στη συνύπαρξη
Η υπαρξιακή μοναξιά
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η παραμικρή “ψηφίδα” της εμπειρίας μας και κάθε στιγμής μας, είναι ανεξίτηλα σφραγισμένη, ανεπανάληπτη και απολύτως μοναδική. Διαφέρει τόσο από άνθρωπο σε άνθρωπο όσο και στη χρονική διάρκεια της ζωής του ίδιου ανθρώπου.
Οπότε, ακόμα και όταν αγγίζουμε μαζί το ίδιο κομμάτι του κόσμου, το αποτέλεσμα του αγγίγματός μας διαφέρει, γιατί παράγεται στον καθένα μας μία μοναδική και αποκλειστικά δική του εμπειρία. Το κάθε ένα ανθρώπινο ον λοιπόν είναι βασιλιάς ενός νησιού, με τον ίδιο ως μοναδικό κάτοικο και άρχοντά του…
Αντίθετα με ό,τι χρειαζόμαστε να πιστεύουμε, φαίνεται πως οι καιροί μας, εκτός των πολλών άλλων αρχαίων τρόμων που επιβεβαιώνουν, μάλλον επισφραγίζουν και ένα προαιώνιο άγχος μας. Ότι ως υπάρξεις, λόγω της κατασκευής μας, όχι μόνο γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι, αλλά και ζούμε όλη μας τη ζωή μόνοι – εν μέσω μιας κοσμικής σιγής, ένα πικρό αντίτιμο της μοναδικότητας του προσωπικού μας μικρόκοσμου.
Αυτήν ακριβώς την απολύτως εξατομικευμένη αίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης εμπειρίας, μπορούμε να ορίσουμε ως “ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ”.
Αυτή η μοναξιά συνιστά ένα από τα βασικά γνωρίσματα του είδους μας. Η διαχείρισή του από τον καθένα μας επιδρά καθοριστικά στο πώς σχετίζεται με τους άλλους ανθρώπους, στο τι περιμένει από αυτούς, στο πώς τους πλησιάζει, στο τι νιώθει με όσα συμβαίνουν στις σχέσεις του.
Για παράδειγμα, όταν αναθέτω στους Άλλους να εξαλείψουν αυτό το δεδομένο μου, η φυσιολογική τους αποτυχία με θυμώνει, μου γεννά απόγνωση, αγωνία, ξυπνά προαιώνιους φόβους. Από την άλλη μεριά, όσο εξακολουθώ να αγνοώ τη ματαιότητα τέτοιων “αναθέσεων”, προσπαθώ να γίνω καλός, βολικός, ώστε οι Άλλοι να έρθουν προς εμένα – κάτι επίσης μάταιο.
Η υπαρξιακή μοναξιά είναι αποτέλεσμα της φύσης μας
και των τρόπων με τους οποίους συντίθεται η μοναδική για τον καθένα μας προσωπική του πραγματικότητα. Γι’ αυτό και συνιστά αναπόφευκτο δεδομένο μας, το οποίο δεν αποφεύγεται και δεν “επιλύεται”, παρά μόνο γίνεται αποδεκτό.
Φαίνεται ότι είμαστε έτσι φτιαγμένοι, που τον καθένα μας χαρακτηρίζει μία ανομολόγητη αίσθηση εσωτερικής απόστασης από οτιδήποτε· ακόμα και όταν προσφέρουμε “γην και ύδωρ” για να την καταργήσουμε μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Ό,τι ζω, αν και λεκτικά περιγράψιμο, παραμένει φυλακισμένο μέσα μου. Δεν μπορώ να μοιραστώ με κανέναν τη μοναδική συνεργασία του νου και του σώματός μου που το παρήγαγε.
Αν και όλοι μας χτίζουμε τις αχανείς αίθουσες της προσωπικής μας πραγματικότητας συνθέτοντας με ανάλογους τρόπους το συνεχές της εμπειρίας μας, είναι αδύνατον να ξεναγήσουμε μέσα στις αίθουσες αυτές οποιονδήποτε Άλλον (με το κεφαλαίο Α εννοώ ένα οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο ον). Μπορούμε βέβαια να περιγράφουμε τα παλάτια μας στους Άλλους. Αλλά ακόμα και αν χρησιμοποιούμε χίλιες λέξεις για να ζωγραφίσουμε και την παραμικρή γωνίτσα τους, παραμένει αδύνατον να φιλοξενήσουμε τον Άλλον, κυριολεκτικά, στις κάμαρες των ανακτόρων μας.
Η προσωπική μας πραγματικότητα είναι σαν μια νησίδα ατομικής ύπαρξης που πλέει μέσα σε ένα απέραντο πεδίο συμπαντικού υλικού.
Κι εμείς, βασιλιάδες και μοναδικοί της κάτοικοι, περιδιαβαίνουμε τα τοπία της αγναντεύοντας πέρα από τα σύνορά της, πού βρίσκονται, πώς κινούνται, πώς και πότε μας πλησιάζουν ή απομακρύνονται από εμάς οι νησίδες των άλλων ανθρώπων· ενίοτε αποπειρόμαστε να ρίξουμε άγκυρες και σκοινιά για να κρατηθούμε κοντά σε περαστικές νησίδες – με ποικίλα αποτελέσματα.
Όσο όμως διατηρούμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να “νικήσουμε” αυτό το υπαρξιακό μας γνώρισμα, είναι σαν να τα βάζουμε με βασικά μας δεδομένα: πεινούμε, διψούμε, πηγαίνουμε στην τουαλέτα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Επιμένοντας στις ψευδαισθήσεις μας ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την ίδια μας την κατασκευή, απλώς τροφοδοτούμε τη Σκιά μας.
Η διαπροσωπική μοναξιά
Το ότι γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε μόνοι ως υπάρξεις, είναι ένα πράγμα. Το ότι ζώντας τη ζωή μας συναντούμε άλλους ανθρώπους, είναι ένα άλλο πράγμα. Το πώς τους συναντούμε και τι περιμένουμε από αυτούς, είναι η γέφυρα που ενώνει τα δύο προηγούμενα.
Από αυτήν την άποψη, η υπαρξιακή μοναξιά είναι ανεξάρτητη από το αν συναντιόμαστε ή όχι με άλλους ανθρώπους· υπάρχει πάντα, σαν ένα σταθερό basso continuo, ακόμα και όταν βρισκόμαστε στη μέση μιας γεμάτης πλατείας.
Ανεξάρτητα από αυτό το σταθερό φόντο όλων των στιγμών μας, θα λέγαμε ότι η απώλεια της σύνδεσης με άλλους ανθρώπους συνιστά κι αυτή ένα είδος μοναξιάς· είναι μία ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΗ πλέον μοναξιά (Pilar, 2016), μία κατάσταση που ορίζεται διαφορετικά από ό,τι η μοναξιά μας ως υπάρξεις.
Διαπροσωπικά είμαι μόνος όταν δεν έχω ανθρώπους να σχετίζομαι ή αγνοώ πώς να το κάνω· υπαρξιακά είμαι μόνος είτε σχετίζομαι με κάποιον είτε όχι.
Έτσι, το κοινό γνώρισμα της μοναδικότητάς μας δεν σημαίνει καθόλου πως είμαστε ΚΑΙ διαπροσωπικά μόνοι· πως δεν μπορούμε να είμαστε μαζί ή να κάνουμε όμορφες και πετυχημένες σχέσεις. Μπορούμε σαφώς να διαχωρίσουμε το “είμαι μόνος ως ύπαρξη” από την απομόνωση και τη δυνατότητά μας να είμαστε μαζί με άλλους ανθρώπους (διαπροσωπικά) στη ζωή.
Αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να ακυρώσουμε το γνώρισμα της υπαρξιακής μοναξιάς. Μπορούμε μόνο να το αποδεχτούμε (όπως αποδεχόμαστε το ότι χρειαζόμαστε οξυγόνο)· μάλιστα, από τη στιγμή που θα το αποδεχτούμε παύουμε να αναθέτουμε στους Άλλους να μας το απαλείψουν, απελευθερωνόμαστε από μία μάταιη προσδοκία και μπορούμε πλέον να απολαμβάνουμε ωραιότατες διαπροσωπικές σχέσεις μαζί τους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ένα μικρό κείμενο μάλλον “λογοτεχνικού – ποιητικού” ύφους από το βιβλίο μου “ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ”, αποδίδει στην ατμόσφαιρά του με έναν ιδιότυπο τρόπο τη γεύση της υπαρξιακής μοναξιάς και τη θεώρησή της μέσα από το όλον της σύνδεσής μας με τον κόσμο…
ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
6η 2ωρη αυτόνομη συνάντηση Share*dots project
🪂 ΠΕΜΠΤΗ 8 Οκτωβρίου 2020, 19.00 – 21.00, στην πλατφόρμα ΖΟΟΜ.
⏰Κωδικός= 2203889580 password= 56341278 [θα είναι ενεργός από τις 18.45 την ημέρα της συνάντησης]
Εάν θελήσετε να συμμετέχετε, παρακαλείστε να διαβάσετε οπωσδήποτε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ και, παρακαλώ ενημερώστε με για τη συμμετοχή σας, οπωσδήποτε:
**** [email protected]
**** Με μήνυμα στη σελίδα μου:
https://www.facebook.com/PetrosTheodorouGR/
**** Με sms στο +306977210469
🧚♀️ Κόστος συμμετοχής
Οι 5 πρώτες συναντήσεις ήταν εθελοντική συμβολή στην φροντίδα του συλλογικού κοινωνικού πεδίου λόγω πανδημίας.
Από την 6η αυτή αυτόνομη συνάντηση:
το ΚΟΣΤΟΣ συμμετοχής είναι 9Ε για το κάθε αυτόνομο δίωρο στο οποίο κάποιος επιλέγει να συμμετέχει και το οποίο γίνεται ανά 5-6 εβδομάδες.
Για τον τρόπο καταβολής του κόστους (α) θα σας ενημερώσω στη συνάντηση, ή (β) μπορείτε να δείτε τη σελίδα μου στο PATREON (χωρίς να είναι καθόλου υποχρεωτικό να την ακολουθήσετε). Στο τέλος του σημειώματος έχω προσθέσει λίγα λόγια για το τι είναι το PATREON: https://www.patreon.com/ShareDots?fan_landing=true
🤔 ΤΙ ΕΙΝΑΙ το Share*dots project:
Πρόκειται για έναν κύκλο 2ωρων αυτόνομων διαδικτυακών συναντήσεων.
Οι συναντήσεις αυτές δεν είναι μία συνηθισμένη ομιλία που στο τέλος διαθέτει λίγο χρόνο για ερωτήσεις.
Αντιθέτως, το θέμα ΕΞΑΡΧΗΣ αναπτύσσεται ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΑ, μέσω σύμπραξης των συμμετεχόντων και του εισηγητή, στη βάση μιας ειδικά σχεδιασμένης διαδικασίας.
Για περισσότερα σχετικά με το Share*Dots project: http://www.petrostheodorou.gr/category/videos/ta-airetika-2019/
Kαι για τον πυρήνα της όλης ιδέας: http://www.petrostheodorou.gr/ston-pyrina-tis-ideas-share-dots-project/
Εάν θέλετε μία 2μηνη περίπου σύντομη ενημέρωση
σχετικά με αυτά που κάνω (video-κείμενα, ομιλίες-ομάδες, βιβλία, “Διαμέρισμα 5”, Πολύτεχνο, Playback θέατρο, εργαστήρια, συμπράξεις – συνεργασίες), παρακαλώ σημειώστε το e-mail σας σ’ αυτήν τη φόρμα. Δεν είναι απαραίτητο το όνομα.
https://forms.gle/y9xvRNkvwWjyShwW9
__________