Άλλος – Πέτρος Θεοδώρου

Περιμένοντας μάταια τον Άλλον – “σωτήρα” / Share*dots-7 [το κείμενο]

Όταν νιώθουμε ξεχαρβαλωμένοι, περιμένοντας, ακίνητοι να μας "σώσει" ελεώντας μας ο τέλειος, ιδανικός Άλλος, ο καιρός περνά κι εμείς απλώς σκουριάζουμε ακόμη περισσότερο

Έρωτας: γιορτή χωρίς νυμφίους, πένθος χωρίς νεκρό-[ΙΑΝΟΣ, Αθήνα]

Μοιάζουμε με ακροβάτες που ταλαντεύονται αναζητώντας ισορροπία μετά από μια κακή στιγμή - και δεν τη βρίσκουν. Σαν μολύβια που ταλαντεύονται καθώς στέκονται στη μύτη τους - και πέφτουν

Έρωτας: όταν μας ληστεύουν

Στον έρωτα, πώς παράγεται η παράλογη βεβαιότητα ότι συναντώντας τον Άλλον ήδη τον γνωρίζαμε από πάντα; Πώς γεννιέται αυτή η τόσο ανεξήγητη όσο και βαθιά οικειότητα που θεωρούμε ότι συμβαίνει μαγικά και θα είναι αιώνια;

Ο άλλος, ο Άλλος και το Βλέμμα

Κάθε βλέμμα επάνω μου μεταφέρει απροσδιόριστα μία αίσθηση προσδοκίας του Άλλου, ότι ο Άλλος κάτι θέλει από μένα, κάτι περιμένει... Επιπλέον, το Βλέμμα ή η σκέψη του ότι “θα με δουν” ή με “βλέπουν”, πάντα προκαλεί μία, έστω και αδιόρατη, αίσθηση ντροπής

Η πολυτιμότητα και η αναγκαιότητα της προδοσίας του Άλλου

... ο Άλλος είναι πάντα “εκεί”, αλλά παραμένει χωρίς σαφές σχήμα και περίγραμμα, περίλαμπρος, μεγαλοπρεπής, αστραφτερός, ιδιότυπα παρών εν τη απουσία του...

Περιμένοντας μάταια τον Άλλον – “σωτήρα”

Όταν νιώθουμε ξεχαρβαλωμένοι, με το στόμα ορθάνοιχτο και περιμένουμε ακίνητοι να μας "σώσει" ελεώντας μας ο τέλειος, ιδανικός Άλλος, ο καιρός περνά κι εμείς σκουριάζουμε ακόμη περισσότερο...

Όταν σχέση αλλάζει: ο άγνωστος-γνωστός Άλλος

Το σύμπαν κινείται, αλλάζει κάθε στιγμή, κι εμείς όλοι μαζί του. Δεχόμαστε ή όχι τις αναπόφευκτες αλλαγές του Άλλου, ανάλογα με το τι ορίζουμε πως είμαστε εμείς και με το πώς νοηματοδοτούμε τις ανάγκες μας

Ζούμε τυλιγμένοι στο Βλέμμα των Άλλων..

Η ίδια η φύση μας είναι σχεσιακή εκ κατασκευής, και διόλου για λόγους μεταφυσικούς. Οπότε ο Άλλος" εμποτίζει τα ίδια τα θεμέλια της αυτοσυναίσθησής μας: το "εγώ είμαι" συνδέεται άρρηκτα με το "εσύ"

Περί μοναξιάς και μοναδικότητας

Βίντεο σε 1ο πρόσωπο, για το πώς σχετίζεται η μοναδικότητά μας λόγω της κατασκευής μας, με το δεδομένο της υπαρξιακής μας μοναξιάς - η οποία ενίοτε γίνεται αιτία να ορμούμε λυσσαλέα στον όποιον Άλλον, θεωρώντας ότι έχει υποχρέωση να μας "σώσει"

Έρωτας: γιορτή χωρίς νυμφίους, πένθος χωρίς νεκρό [σε 1ο πρόσωπο]

Πώς γίνεται στον έρωτα να διαπερνούμε τον Άλλον σαν άυλο καθρέφτη και να συναντούμε πίσω του το δικό μας είδωλο, πάλι απαρηγόρητο στη μοναξιά του; [Εισαγωγικό βίντεο παρουσίασης]

Τα εισαγωγικά βίντεο των συναντήσεων “Share*Dots project”, # 8 ως και #14

Συμπεριέλαβα ΚΑΙ εδώ εισαγωγικά βίντεο ή/και κείμενα από συναντήσεις Share*Dots, στις οποίες δουλεύτηκαν διάφορες όψεις των σχέσεών μας

Tag

Εγγραφή στο Newsletter