Tα «Στιγμιότυπα» είναι σύντομες αναρτήσεις μάλλον υπαρξιακής – ποιητικής διάθεσης για διάφορες πτυχές της ζωής
Νοέμβριος 2020:
[26] 🌪️ Ο βιαστικός μήνας
** Ο φίλος μου ο Tony F., εκεί που πίναμε τον καφέ μας, ύστερα από πολύν καιρό, αφήνει σε μια στιγμή το φλιτζανάκι του στο τραπέζι και κοιτώντας με σοβαρά, λέει:
** «Λοιπόν, αυτός ο μήνας μπούκαρε σαν παλαβός, όρμησε και τα ΄κανε όλα άνω κάτω, και μετά χάθηκε μονομιάς – κι εγώ δεν έχω την παραμικρή ιδέα πού διάολο πήγε και γιατί έπρεπε να φύγει τόσο γρήγορα».
** Στην αρχή ψιλογέλασα, είδα χαριτωμένο το αστειάκι. Μετά όμως πάγωσα – κι άφησα κι εγώ το φλιτζανάκι μου στο τραπέζι.
Στη θέση της λέξης «μήνας» μπήκε, χωρίς να το σκεφτώ και χωρίς να ξέρω γιατί, η λέξη «ζωή μου»….
** Μνήμες στιγμών καλές και κακές, όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες, αγωνίες, πόνοι, περασμένες και αναμενόμενες χαρές και ηδονές του κορμιού και του νου, όλα όσα έχει το μεδούλι μου στροβιλίστηκαν σαν τη λευκή ζωντανή ομίχλη μιας χιονοθύελλας.
** Κι εγώ να κοιτώ αποσβολωμένος τον στρόβιλο να κινείται και να χάνεται σιγά-σιγά με την πεπερασμένη μεγαλοπρέπεια τυφώνα, αφήνοντάς με πίσω του να απορώ.
Χλώμιασα. Η επόμενη γουλιά του καφέ ήταν η ζεστή πνοή του κόσμου ολόκληρου μέσα μου.
[27] 👻Η παλιά και η κανούρια γάτα: Χάνω – Έχω
** Θυμάμαι όταν πέθανε η γάτα του μικρού ανηψιού μου, του Φίλιππου. Η γάτα τα είχε τα χρονάκια της με το παραπάνω, αλλά ήταν μία τεράστια απώλεια για τον ανηφιό μου, λόγω του ισχυρού τους δεσμού. Σε μια στιγμή, έπιασα τον εαυτό μου σχεδόν να λέει στο ανηψάκι μου να πάρει μια καινούρια γάτα.
** Δαγκώθηκα. Γιατί ήξερα πολύ καλά πόσο σημαντικό ήταν να μείνει για λίγο με το πένθος του και μετά να δει αν και πότε θα έπαιρνε μία άλλη γάτα. Ωστόσο, καθώς συντονίστηκα ενσυναισθητικά με τη λύπη του, ένιωσα εκείνον τον δυνατό παλμό να ανεβαίνει από τα σπάχνα μου: έναν παλμό που αρνιόταν επίμονα και αυτόματα την απώλεια (όχι μόνο του ανηψιού μου αλλά και την κάθε δική μου απώλεια), ενώ έτεινε να αντικαταστήσει ό,τι χάθηκε.
** Σάστισα από την πρωτογενή δύναμη εκείνου του παλμού, άσχετα αν καλά γνώριζα νοητικά την αναγκαιότητα του πένθους. Βγήκα έξω να πιω έναν καφέ και να μείνω για λίγο με ό,τι γινόταν στο μικροσύμπαν μου.
** Ύστερα από δυο καφέδες, κατάφερα να συνδεθώ και πάλι μ’ εμένα. Ένιωσα πολύ βαθιά ότι το “έχω” και το “χάνω” κάνουν μια αδιάσπαστη ολότητα. Βλέποντας το “χάνω” απέναντι από το “έχω” κάνει το “χάνω” ανταγωνιστή του “έχω” – και αντίστροφα.
** Κι αυτό οδηγεί σε μία πελώρια εσωτερική σχάση. Μια βασανιστική σχάση. Γιατί ούτε “έχω” ούτε το “χάνω” είναι δυνατόν να αναδειχθεί νικητής, μια που και τα δυο είναι όψεις της ζωής. Αυτός ο ανταγωνισμός είναι ένας μάταιος πόλεμος που γεννά μόνο άγχος και αγωνία.
** Αντίθετα, βλέποντας το “χάνω” και το “έχω” ως δύο όψεις μιας ολότητας, αυτής που λέγεται “είμαι ζωντανός”, ίσως δεν μειώνει τον πόνο της απώλειας. Ωστόσο, παρέχει ένα βαθύτατο αίσθημα ισορροπίας καρδιάς και κορμιού, κάτι σαν αποδοχή του πυρήνα της φύσης των πραγμάτων, ορατών τε και αοράτων.
** Και θυμήθηκα ότι όποτε καταφέρνω για λίγο να γείρω σ’ αυτό το βαθύ αίσθημα, με πλημμυρίζει μια, επίσης βαθιά, γαλήνη. Σαν κάποιον κουρασμένο και ξάγρυπνο που περιμένει χαράματα το τρένο στον σταθμό και μην μπορώντας να κάνει αλλιώς ακουμπά απαλά το κεφάλι στα διπλωμένα πάνω στο τραπεζάκι του κυλικείου χέρια του, χωρίς πια αντιστάσεις, μισοκλείνοντας τα μάτια – το φλιτάνι του καφέ δίπλα, περιμένει αχνίζοντας.
** Δεν σύστησα στον ανηψιό μου να πάρει καινούρια γάτα. Θάψαμε μαζί του και με την αδελφή μου την πεθαμένη γάτα. Θυμηθήκαμε ιστορίες της ζωής του ανηψιού μου μαζί της. Κλάψαμε και γελάσαμε. Ύστερα από έναν χρόνο περίπου, ο ανηψιός μου πήρε σκύλο. Ένα μικρό πανέμορφο αδέσποτο, που υποσχόταν αμέτρητες καινούριες αποχρώσεις των αισθημάτων που γεννιούνατι από την ενότητατου “χάνω” και του “έχω”.
[28] Κι όμως…
** Ακόμα κι αυτό το μικρό θαύμα ΜΠΟΡΕΙ να συμβεί απρόσμενα, σ’ ένα καθ’ όλα συνηθισμένο πρωινό με ή χωρίς καραντίνα…
** Κι ένα μικρό ή μεγάλο θαύμα δεν χρειάζεται να είναι απαραιτήτως κάποιο μεταφυσικό κρυμμένο μήνυμα.
** Μπορεί απλώς να μας γεμίζει δέος, ως μια απλή εκδήλωση του κόσμου του οποίου είμαστε μέρος, ως ένα εφήμερο δώρο στην ταλαίπωρη αντίληψή μας.
** Η γ΄ έκδοση του βιβλίο μου για τη ΣΚΙΑ (iWrite):
https://iwrite.gr/bookstore/i-skia/
** Η παρουσίαση του βιβλίου στην ιστοσελίδα μου:
http://www.petrostheodorou.gr/category/βιβλία/σκια-ο-σιωπηλός-σύντροφος-στα-ταξίδια/για-το-βιβλίο/
Εάν θέλετε αραιά και πού μια σύντομη ενημέρωση
σχετικά με αυτά που κάνω (video-κείμενα, ομιλίες-ομάδες, βιβλία, Πολύτεχνο, Playback θέατρο, εργαστήρια, συμπράξεις – συνεργασίες, το Share*Dots project), παρακαλώ σημειώστε το e-mail σας σ’ αυτήν τη φόρμα. Δεν είναι απαραίτητο το όνομα.