Tα «Στιγμιότυπα» είναι σύντομες αναρτήσεις μάλλον υπαρξιακής – ποιητικής διάθεσης για διάφορες πτυχές της ζωής
Ιούνιος 2020:
[15] 🪂 Ευέλικτα όνειρα
** Προχθές συνάντησα τυχαία έναν παλιό γνωστό μου και καθίσαμε για λίγο να τα πούμε. “Α!” μου έλεγε κάθε τρεις και λίγο “εγώ στο ξεκίνημά μου είχα δυο μεγάλα όνειρα. Ένα, να κάνω μια ευτυχισμένη οικογένεια, κι άλλο να γινόμουν αρχιτέκτονας. Τίποτα δεν κατάφερα. Ζω με μια μίζερη γυναίκα, χωρίς παιδιά, και σκυλοβαριέμαι στην εταιρία που δουλεύω. Σκέφτομαι συνέχεια τα όνειρα που έκανα, πώς θα ήταν αν τα είχα καταφέρει και με πιάνει ένα πλάκωμα στην καρδιά, σφίγγομαι ολόκληρος. Άλλοτε γκρινιάζω και ξεσπάω και άλλοτε κάθομαι και δεν μιλιέμαι”.
** Ξαφνικά είδα μπροστά μου αυτόν τον άνθρωπο κλεισμένο σ’ ένα κλουβί και νάχει πετάξει ο ίδιος τα κλειδιά έξω. Τα όνειρά του αθάνατοι δεσμοφύλακες και σιδερένια κάγκελα.
** Σκέφτηκα ότι τα όνειρά μας τα κάνουμε για να πατάμε γερά στο παρόν μας, για να βρίσκουμε παρηγοριά στην ελπίδα ή για να δίνουμε προοπτική στην παλέτα του χρόνου μπροστά μας. Όχι για να τα κάνουμε φυλακή μας και να στοιχειώνουμε τον εαυτό μας μέσα τους.
** Τα όνειρά μας πρέπει να είναι ευέλικτα. Εύπλαστα, προσαρμόσιμα στα γεγονότα της ζωής μας, πρόθυμα να πλάθονται σύμφωνα με τις αενάως μεταβαλλόμενες ανάγκες μας.
** Κι επιπλέον, τα όνειρά μας οφείλουν να είναι θνητά – να πεθαίνουν όταν δεν χωράνε στα βήματά μας και να παίρνουν τη θέση τους άλλα. Να μας πιάνουν τρυφερά από το χέρι και να μας τραβούν απαλά στο μέλλον μας. Όχι να μας σέρνουν βίαια μαλώνοντάς μας που δεν τα υπηρετήσαμε αποτελεσματικά.
** Τα όνειρά μας γεννιούνται απο εμάς. Όταν δεν είναι ευέλικτα, κάποιες φορές είμαστε εμείς οι ίδιοι που έχουμε παγώσει στη ζωή μας και, ακίνητοι, λατρεύουμε αυτάρεσκα τις πληγές μας.
[16] 😮 Χώρος αναμονής σε μέρες ευδαιμονίας…
Ποιος περιμένει; Ποιον; Τι; Για ποιον σκοπό; Για πού; Γιατί να περιμένει; Πόσο πρέπει να περιμένει; Γιατί η αναμονή στο πουθενά να φαντάζει δήθεν άνετη;
…Τόσο πολλές, τόσο θεωρητικά περιττές κι όμως, τόσο σπαραχτικά πλέον αναπάντητες ερωτήσεις…
[17] 📷 Δηλαδή, μάς ψεκάζουν;
**Η επιστήμη, όπως είχε πει ο Καρλ Γιούνγκ, σίγουρα ΔΕΝ είναι η μοναδική οδός προσέγγισης του κόσμου, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί (και ασφαλώς δεν είναι κατάλληλη) να αναγνώσει όλα τα φαινόμενα.
**Επίσης η γνώση είναι σαφώς ΚΑΙ διαισθητική και όχι μόνο νοητική.
**Φυσικά, ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκ κατασκευής ΔΕΝ έχει την ικανότητα να στηρίξει έναν νου που να κατανοεί το σύμπαν.
**Όλα αυτά όμως ΔΕΝ δικαιολογούν το αδιανόητο όργιο της μεταφυσικής αυθαιρεσίας που ξεπέρασε πια κάθε όριο στις μέρες μας.
**Και δεν δικαιολογούν, εντός και εκτός διαδικτύου, την οικονομική εκμετάλλευση και τις σέχτες που δημιουργεί η μόδα μιας παιδαριώδους εκδοχής της μεταφυσικής, νυμφευμένης με βλακώδη πασαλείμματα κβαντικής φυσικής.
**Η επιστήμη σαφώς δεν είναι πανάκεια. Το ίδιο και οποιαδήποτε μεταφυσική. Γιατί, αν εμείς οι ίδιοι δεν το παλέψουμε εκ των “έσω” στη διαδρομή μας, μάλλον τίποτα από “έξω” δεν μπορεί να μειώσει την απόγνωσή μας ή την άρνησή μας μπροστά (α) στη μηδαμινότητά μας στο σύμπαν (β) την απουσία κάποιου νοήματος και σκοπού στα πράγματα (γ) το ότι σίγουρα μιαν ωραία βροχερή ή καλοκαιρινή μέρα θα πεθάνουμε.
**Ωστόσο, ΧΩΡΙΣ να δηλώνω φανατικός της επιστημονικής σκέψης αλλά δηλώνοντας πολέμιος της μεταφυσικής μοδάτης ηλιθιότητας του διαδικτύου, να ένα ωραιότατο και τεράστιο άρθρο περί επιστήμης και ψευδοεπιστήμης, από το Αντικλείδι:
https://antikleidi.com/2020/09/25/rory_coker_epistimi_pseudo/#more-124394
** Η γ΄ έκδοση του βιβλίο μου για τη ΣΚΙΑ (iWrite):
https://iwrite.gr/bookstore/i-skia/
** Η παρουσίαση του βιβλίου στην ιστοσελίδα μου:
http://www.petrostheodorou.gr/category/βιβλία/σκια-ο-σιωπηλός-σύντροφος-στα-ταξίδια/για-το-βιβλίο/
Εάν θέλετε αραιά και πού μια σύντομη ενημέρωση
σχετικά με αυτά που κάνω (video-κείμενα, ομιλίες-ομάδες, βιβλία, Πολύτεχνο, Playback θέατρο, εργαστήρια, συμπράξεις – συνεργασίες, το Share*Dots project), παρακαλώ σημειώστε το e-mail σας σ’ αυτήν τη φόρμα. Δεν είναι απαραίτητο το όνομα.