Tα «Στιγμιότυπα» είναι σύντομες αναρτήσεις μάλλον υπαρξιακής – ποιητικής διάθεσης για διάφορες πτυχές της ζωής
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2020:
[1] Η βροχή και τα αρπακτικά
** Λένε ότι με τη βροχή κοιμόμαστε ήσυχα για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι μία αρχαία συλλογική μνήμη του είδους μας, από την εποχή που τρέχαμε ακόμα να σωθούμε από τους κινδύνους της φύσης, ανήμποροι να ρημάζουμε τον πλανήτη.
** Η μνήμη αυτή έχει να κάνει με το ότι πολλά αρπακτικά δεν βγαίνουν για κυνήγι όταν βρέχει, οπότε ο ήχος και η αίσθηση της βροχής έφερναν στους πανάρχαιους προγόνους μας κάποια ασφάλεια και κοιμόταν σχετικά ήσυχα. Κι εμείς, σήμερα, έχοντας ως είδος εγχαραγμένη αυτήν τη συλλογική μνήμη, χαλαρώνουμε με τη βροχή, νανουριζόμαστε και κοιμόμαστε καλά.
** Τι γίνεται όμως όταν πολλά αρπακτικά, στις μέρες μας, έχουν μάθει να φορούν αδιάβροχα; Όταν εξελικτικά έχουν πλαστικοποιήσει το δέρμα τους ή έχουν επινοήσει τεχνικές που ξεπερνούν τη βροχή; Όταν χαίρονται που εμείς χαλαρώνουμε ανυποψίαστοι και ξαμολιούνται λαίμαργα να κατασπαράξουν;
** Να επινοήσουμε μέσα μας φαντασιωτικά περισσότερη βροχή για να ηρεμούμε; Κι αν πλημμυρίσει το μέσα μας κι εμείς πνιγούμε; Κι αν η πολλή βροχή γίνει ποτάμια δάκρυα κι εμείς στερέψουμε; Κι αν εμείς νομίζουμε ότι είμαστε ασφαλείς αλλά στην πραγματικότητα μας κατατρώνε; – σαν να μασάμε σπασμένα γυαλιά και να νομίζουμε ότι μασάμε μαλακή ψίχα… Τι γίνεται τώρα που τα αρπακτικά αυτού του κόσμου γίνανε τόσο πολλά, τόσο καλά μεταμφιεσμένα και εκπαιδευμένα και τόσο αδιάφορα πλέον για τη βροχή μας;
[2] Χωρίς όπλα
*Η ζωή και ο χρόνος δουλεύουν μαζί κι έρχεται μια στιγμή που όλα τα “δόντια” έχουν σαρωθεί και, το μόνο που απομένει, είναι ένα ανοιχτό στόμα χωρίς όπλα…
*Είναι ένα στόμα που κλαίει; – το πιο πιθανό είναι κάποιος να πει “ναι”.
*Ωστόσο, μήπως είναι ένα στόμα που απλώς τραγουδά, έστω και χωρίς δόντια; – Γιατί όχι… Ποιος ξέρει…
[3] Άδεια φωλιά
** Κάποιες φορές η φωλιά μένει άδεια. Αυτός που μένει, νιώθει αυτό που νιώθει, κάτι τελοσπάντων, δεν έχει σημασία τι.
**Το σημαντικό είναι ότι αυτός που φεύγει (ασχέτως αν το θέλει ή όχι) νιώθει πάντα κάτι άλλο, πολύ διαφορετικό, όσο κι αν μοιάζουν.
**Γιατί το να αναχωρείς κάνει ένα πολύ αλλιώτικο φόντο από το να μένεις – ακόμα κι όταν δεν το θέλεις.
[4] Καθρέφτης;
** Έτοιμο να πετάξει ή απλώς χαρούμενο και περήφανο μπροστά σ’ έναν φανταστικό καθρέφτη;