Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2018, ήρθαν έτσι τα πράγματα που έκανα στη Βέροια και στη Θεσσαλονίκη κάποιες συνεχόμενες ομιλίες γύρω από το θέμα του σεξουαλικού πόθου
(βλ. και http://www.petrostheodorou.gr/sex-ke-melitznosalata-ke-to-katopurima-ton-star/)
Καθώς ενημέρωνα στο fb για τις ομιλίες με μικρά σημειώματα, υπήρξαν διάφορα σχόλια, ανάμεσα στα οποία υπήρχε και μία ερώτηση για το θέμα του συγκεκριμένου κειμένου.
Πάντως, διευκρινίζω ότι η απάντησή μου ήταν ίσα-ίσα μια εισαγωγή, χωρίς εμβάθυνση και αξιώσεις άρθρου, και ήταν η εξής:
Το θέμα είναι τεράστιο και σίγουρα δεν καλύπτεται εδώ.
Ωστόσο, πάνω-πάνω, θα έλεγα πως όλα ξεκινούν από το ότι η εμπειρία μας δομείται με βάση ερεθίσματα που προέρχονται τόσο από την “έξω” φυσική πραγματικότητα (δια των θυρών των αισθήσεων) ΌΣΟ ΚΑΙ από τη φαντασία (από την “έσω” πραγματικότητα).
Μάλιστα, επειδή στη φαντασία δεν υπάρχει κάποιος από “έξω” να αποκριθεί στα φαντασιακά μας σενάρια παρά μόνον εμείς οι ίδιοι, δεν ξοδεύεται ενέργεια για τις συνηθισμένες μας προσαρμογές στον κόσμο, κι όλη η ενέργεια διοχετεύεται στη συγκινησιακή διέγερση κατά το χτίσιμο της φαντασίωσης (σε αναλογία, στα όνειρα, μια επίσης ολοδική μας παραγωγή, η ένταση της συγκίνησης μπορεί να είναι τεράστια).
Ωστόσο, σημαντικό είναι ότι, νευροβιολογικά, άλλη επίδραση έχει επάνω μας ένα ερέθισμα από τον “έξω” κόσμο και άλλη ένα από τον “έσω”.
Οπότε, για πολλούς λόγους χρειαζόμαστε απαραιτήτως και ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ στοιχεία που συνοδεύουν τις αλληλεπιδράσεις μας με τον “έξω” κόσμο.
Γι αυτό και η φαντασία δημιουργήθηκε εξελικτικά ώστε να παίζει ρόλο βοηθητικό,
προσωρινά, όταν δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε μία ανάγκη μας, και ΟΧΙ όχι ως μόνιμο υποκατάστατο των “έξω” ερεθισμάτων.
Αν της δώσουμε τέτοιο ρόλο, τότε σύντομα θα δημιουργήσουμε μία σημαντικότατα προβληματική εσωτερική σχάση.
Θα ξεχάσουμε πώς είναι τα “έξωθεν” υλικά για τη δόμηση της εμπειρίας μας, και θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να επικοινωνήσουμε στις “έξω” συνθήκες.
Αυτή είναι και μία από τις καταστροφικότατες συνέπειες των social media και ιδιαίτερα του fb. Φρίκη
πραγματική, ο τρόπος που μέσω των media και της ευρύτερης αποδοχής και χρήσης τους, εθίζεται κάποιος ΜΟΝΟ στο φαντασιακό και ξεχνά τι σημαίνει “απτή” επαφή στον φυσικό κόσμο.
Όσον αφορά στο σεξ… πάει… γιατί γεννιέται μία αβάσταχτη έκθεση, όταν κάποιος κλεισμένος στο φαντασιακό του μόνιμα, ξεπορτίζει πέρα από την ασφάλεια της φαντασίας.
Οπότε, αν συμβεί αυτή η σχάση, κάποιος (α) βλέπει τον παρτενέρ του μόνον όπως ένα φαντασιακό αντικείμενο (κομμάτι του φαντασιακού του σκηνικού) χωρίς να βιώνει την ανταλλαγή πολύτιμης ενέργειας με ένα άλλο ανθρώπινο ον, ή (β) αποφεύγει εντελώς αυτό το “πραγματικό” σεξ με μία άλλη ζωντανή ύπαρξη και περιορίζεται στον αυνανισμό – σωτήριος κάποιες φορές, δεν λέω, αλλά είναι βοήθημα και όχι υποκατάστατο.
Τέλος, για τη φαντασία στη διάρκεια της σεξουαλικής διαδικασίας, είναι απλώς μία έκφραση της δημιουργικής μας φαντασίας,
μέσω της οποίας χτίζουμε παιχνίδια ρόλων. Όταν δεν πρόκειται για παραβίαση ορίων αλλά για κοινή και ασφαλή αμοιβαία συναίνεση, τότε, σε ό,τι γίνεται, δοκιμάζουμε ασυνήθιστες και πιο ακραίες όψεις του εαυτού μας εξερευνώντας όρια του πόνου και της ευχαρίστησης (και οι δύο εμπειρίες έχουν ως θεμέλιο το σώμα) , ανασύροντας από το χρονοντούλαπο όψεις μας που στην καθημερινότητα πρέπει να είναι αδρανείς, κλπ.
Πάντως, το ΠΩΣ χρησιμοποιούμε το φαντασιακό μας στο σεξ (προσοχή = ΟΧΙ τι είδους φαντασιώσεις κάνουμε, αλλά το ΠΩΣ, με ποιο νόημα χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας στη σεξουαλική μας ζωή), φανερώνει πολλά για το τι είδους σχέσεις κάνουμε, φοβόμαστε ή προτιμούμε.
Καλή απόλαυση λοιπόν… με φαντασία τόση όση χρειαζόμαστε για να απολαμβάνουμε τη σαρωτική και αρχέγονα ριζωμένη εμπειρία της σεξουαλικότητάς μας…
Εάν θέλετε μία 2μηνη περίπου σύντομη ενημέρωση
σχετικά με αυτά που κάνω (video-κείμενα, ομιλίες-ομάδες, βιβλία, “Διαμέρισμα 5”, Πολύτεχνο, Playback θέατρο, εργαστήρια, συμπράξεις – συνεργασίες), παρακαλώ σημειώστε το e-mail σας σ’ αυτήν τη φόρμα. Δεν είναι απαραίτητο το όνομα.