[1]Τα πρώτα ΚΕΙΜΕΝΑ του 2020 – Επίσης, υπάρχουν νέες αναρτήσεις στα μενού SPOTS και τα “ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ”
[2]Στις Σκιές του έρωτα [Ολόκληρη η ομιλία στον ΙΑΝΟ – Αθήνα, ΒΙΝΤΕΟ]

[Διαδικτυακό σεμινάριο]. Πρόκειται για τη συνέχεια της συνεργασίας με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΟΣΥΝΘΕΣΗΣ (Αθήνα), σε σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων που άρχισαν τον Απρίλιο του 2019, με θέμα την έννοια, η έννοια, τη λειτουργία και τον συντονισμό της «ομάδας». Η όλη προσέγγιση θεμελιώνεται σε ό,τι νεότερο έχει επιτευχθεί από τη νευροβιολογία σχετικά με το πώς συντίθεται η πρώτη ύλη της ανθρώπινης εμπειρίας σε μη συνειδητά επίπεδα μικροδομής – πέρα από το νου και στο βασίλειο του σώματος και των μικροσυγκινήσεων.

[Στο βιβλιοπωλείο ΔΕΝΤΡΟ, η ομιλία. Η «ΑΝΑΨΥΧΗ» διοργανώνει το βιωματικό εργαστήριο. Υπεύθυνη της οργάνωσης η ψυχοθεραπεύτρια Βάσω Μπάλα]. Το εσωτερικό μας παιδί είναι σαν να έχουμε φυλακίσει κάτω από το ενήλικο δέρμα μας αισθήσεις, συναισθήματα και τάσεις συμπεριφοράς ενός φοβισμένου παιδιού, ακινητοποιημένου στον χώρο και στον χρόνο, περιμένοντας επί ματαίω να το «δει» (αποδεχτεί) ένας εξιδανικευμένος γονιός για να λύσει σαν μάγος τον εφιάλτη του – ένας γονιός που, φυσικά, δεν γίνεται ποτέ να εμφανιστεί.

Επανάληψη του προηγούμενου γεγονότος

[Διαδικτυακό σεμινάριο]. Πρόκειται για τη συνέχεια της συνεργασίας με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΟΣΥΝΘΕΣΗΣ (Αθήνα), σε σειρά εκπαιδευτικών σεμιναρίων που άρχισαν τον Απρίλιο του 2019, με θέμα την έννοια, η έννοια, τη λειτουργία και τον συντονισμό της «ομάδας». Η όλη προσέγγιση θεμελιώνεται σε ό,τι νεότερο έχει επιτευχθεί από τη νευροβιολογία σχετικά με το πώς συντίθεται η πρώτη ύλη της ανθρώπινης εμπειρίας σε μη συνειδητά επίπεδα μικροδομής – πέρα από το νου και στο βασίλειο του σώματος και των μικροσυγκινήσεων.

[Στο City College, Θεσσαλονίκη, Λέοντος Σοφού 3]. Η αναπόφευκτη αίσθηση θανάτου στο τέλος των ερώτων μας είναι μία εντονότατη εμπειρία, μία συμβολική συμπύκνωση του δράματος της ανθρώπινης ύπαρξης που αγωνίζεται να υπερβεί τα ίδια της τα όριά της. Η ομιλία είναι μία υπαρξιακή προσέγγιση αυτής της δύσης των ερώτων μας, με βάση την κεντρική ιδέα της ταινιας του Αντρέι Ταρκόφσκι «Σολάρις».

[Στο City College, Θεσσαλονίκη, Λέοντος Σοφού 3]. Η ομιλία γίνεται στα ΑΓΓΛΙΚΑ.*** Ποιος συναντά ποιον όταν ερωτευόμαστε και πώς παράγεται η παράλογη βεβαιότητα ότι ήδη γνωρίζαμε από πάντα τον Άλλον; Πώς γίνεται διαπερνώντας την εικόνα του να συναντούμε πίσω το δικό μας είδωλο, και πάλι απαρηγόρητο στη μοναξιά του;
***Who is meeting whom when we are in love? How this illogical sense that we already «know» the other person very well, is produced? How is it possible that through the Other’s image we touch our own reflection?

Η ΕΛΗΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ
Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ