***** Στις 21 Δεκεμβρίου είχα αναλάβει να κάνω κάτι στο ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ 5 (έναν χώρο εθελοντικής δράσης που κινούμε με την Anna Kostina – Σκρα 12, Θεσσαλονίκη).
Ένα θέμα που με απασχολεί αυτόν τον καιρό είναι η αδιανόητη (για μένα) παθητικότητα των καταναλωτικών ημερών μας – μεταμορφωνόμαστε σε γαλοπούλες που ταϊζουν πανέξυπνα οι εταιρίες εκτός και εντός media, για να παχαίνουν, να είναι ήσυχες, και να μην πονούν πολύ όταν τις σφάζουν…
Έτσι, σκέφτηκα να ρισκάρω ένα πείραμα, μια “ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ” (ένας όρος που απλώς επινόησα), ώστε να υπάρχει το διαδραστικό στοιχείο διαφορετικά και περισσότερο, πέρα από τη συζήτηση που ακολουθεί κάποια ομιλία.
Τo πείραμα πήγε όμορφα και εξαιρετικά, γι’ αυτό και βάζω εδώ την κεντρική του ιδέα, από τα σχετικά ενημερωτικά κείμενα που ανάρτησα στο fb.
***** Η εκδήλωση “My way – Ο δικός μου τρόπος” είναι μία ιδιότυπη, βιωματική και εντελώς αυτοσχεδιαστική συνδημιουργία του κοινού και του παρουσιαστή, βασισμένη στους στίχους του ομότιτλου τραγουδιού με τον Frank Sinatra.
Συγκεκριμένα, οι στίχοι του τραγουδιού έχουν κοπεί ανά πρόταση και γράφτηκαν σε κλήρους, οι οποίοι διανέμονται σε όσους προσήλθαν για να συμμετέχουν στην εκδήλωση.
Στη συνέχεια, όποιος θέλει, ανοίγει και διαβάζει τον κλήρο του και λέει ότι θέλει σχετικά με το νόημα των στίχων που του έτυχαν.
Ο παρουσιαστής, ο οποίος δεν έχει προετοιμάσει τίποτα απολύτως, αυτοσχεδιάζει μια πολύ σύντομη εισήγηση στο θέμα που αναφέρεται ο κλήρος, και ακολουθεί συζήτηση – στη συνέχεια, κάποιος άλλος ανοίγει τον δικό του κλήρο κοκ.
***** Για την απολύτως υπαρξιακή διάσταση των στίχων, έγραψα τα εξής:
“Η τέχνη, για μια ακόμη φορά, με τον δικό της μοναδικό και πανίσχυρο τρόπο, απεικονίζει σε ένα αριστούργημα μουσικής, στιχουργίας και ερμηνείας, την κατ’ εμέ μοναδική αξιοπρεπή επιλογή στα πράγματα.
Δηλαδή, την κατ’ επιλογήν υπαρξιακή αποδοχή του παράλογου, της σκληράδας και της σαγήνης του να ΖΩ κυριολεκτικά, το θαύμα της κάθε στιγμής μου, πόνου, χαράς, γενναιότητας, καθαρότητας, ντροπής, συγκατάβασης, υποχώρησης ή προέλασης.
Κι αυτό το ‘ΖΩ κυριολεκτικά’ αναδύεται μέσω της υπέρβασης που ενέχεται στην Προμηθεϊκή ανθρώπινη στάση μπροστά στο ακατανόητο, ανηλεές και κατά βάση αδιάφορο πρόσωπο αυτού που αποκαλούμε “ζωή”.
Για μένα, τούτος είναι ο πυρήνας αυτού του τραγουδιού, οι στίχοι του οποίου θαρρώ ότι άνετα συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πιο υπαρξιακούς και “ψυχοθεραπευτικούς” στίχους που έχουν ποτέ γραφτεί.
Έτσι, κάθε φορά που διατρέχω το μεγαλείο αλλά και τη μιζέρια των ηλικιών μου
ή απλώς μία νέα σπείρα γεγονότων σημαντικών για μένα, έρχεται στο νου μου και πάντα με συγκινεί πολύ, αυτό το τραγούδι, το οποίο θεωρώ κατά έναν τρόπο επίσης ‘δικό μου’ – γι’ αυτό και υπήρξε ο πυρήνας της έμπνευσης για τη συγκεκριμένη βιωματική παρουσίαση και σύμπραξη με όσους καλώς να προσέλθουν.
Και πάντα αναρωτιέμαι…
Ασχολούμενος με τη διαδρομή μου, άραγε χάνω ή συναντώ τα μονοπάτια των Άλλων; Κι ακόμη, τα μονοπάτια των Άλλων, τέμνουν το δικό μου σε διάφορα σημεία του ή είναι διαρκώς μέρος της δικής μου διαδρομής σ’ ένα ατέλειωτο τοπίο;
Μήπως, στην έκφραση «Ο Δικός Μου Τρόπος», το «δικός μου» περιττεύει, γιατί ΚΑΘΕ τρόπος δεν μπορεί να είναι παρά αποκλειστικά «δικός μου»; – ακόμα κι όταν δεν μου αρέσει, ακόμα κι όταν τον πληρώνω επίπονα με σταγόνες ζωής, ακόμα κι όταν ψάχνω μανιωδώς τον δρόμο που έμαθα ασυλλόγιστα να ονομάζω «τον σωστό» για να μην ξεκουνιέμαι από το κινητό και και την πολυθρονάρα μου;”
Το τραγούδι (με προβολή των στίχων) υπάρχει εδώ:
Οι στίχοι στα Αγγλικά και Ελληνικά (σε ελεύθερη, περιφραστική και όχι κατά λέξη απόδοση)
My way
And now, the end is near
And so I face the final curtain
My friend, I’ll say it clear
I’ll state my case, of which I’m certain
I’ve lived a life that’s full
I’ve traveled each and every highway
And more, much more than this
I did it my way
Regrets, I’ve had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this
I did it my way
Yes, there were times, I’m sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall
And did it my way
I’ve loved, I’ve laughed and cried
I’ve had my fill, my share of losing
And now, as tears subside
I find it all, all so amusing
To think I did all that
And may I say, not in a shy way
Oh no, no, not me
I did it my way
For what is man, what has he got?
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels
The record shows I took the blows
And did it my way
This is my way
****Music of the original French song
entitled: “Comme d’ habitude”:
Jacques Revaux, Claude Francois
****Lyrics of the French song: Gilles Thibaut
****New lyrics in English (with a different overall meaning)
on the same music: Paul Anka
Ο δικός μου τρόπος
Και τώρα, που το τέλος είναι κοντά
Και βρίσκομαι μπροστά στην τελειωτική αυλαία,
φίλε μου, θα το πω ξεκάθαρα.
Θα δηλώσω τα της περίπτωσής μου
– πράγματα για τα οποία είμαι σίγουρος
Έζησα μια γεμάτη ζωή
ταξίδεψα και την παραμικρή λεωφόρο
Και το πιο σημαντικό, το πολύ πιο σημαντικό,
είναι ότι όλο αυτό το έκανα με τον δικό μου τρόπο.
Μετανιώνω για κάποια λίγα,
αλλά πάλι, είναι πολύ λίγα για να τ’ αναφέρω.
Έκανα αυτά που έπρεπε να κάνω
και πρόσεξα να τα ολοκληρώνω χωρίς εξαιρέσεις.
Σχεδίασα την κάθε μια πορεία του χάρτη μου
και το κάθε ένα προσεκτικό βήμα
στους παράδρομους
Και το πιο σημαντικό, το πολύ πιο σημαντικό,
είναι ότι όλο αυτό το έκανα με τον δικό μου τρόπο.
Ναι, υπήρξαν στιγμές, είμαι βέβαιος ότι ήδη το ξέρετε,
που άρπαζα δαγκώνοντας
περισσότερα απ’ όσα μπορούσα να μασήσω.
Αλλά μέσα σε όλα, όταν υπήρχε αμφιβολία,
έτρωγα ό,τι ήταν να φάω απ’ αυτά και έφτυνα το περιττό.
Αντιμετώπισα τα πάντα κι έμεινα στο ύψος μου
και το έκανα με τον δικό μου τρόπο.
Αγάπησα, γέλασα και έκλαψα.
Πήρα ό,τι ήτανε να πάρω,
όπως επίσης το μερτικό μου στις απώλειες.
Και τώρα καθώς τα δάκρυα τελειώνουν
τα βρίσκω όλα, μα όλα, μια μεγάλη διασκέδαση…
Και, σκεφτείτε, όλα αυτά τα έκανα
– επιτρέψτε μου – δίχως καμιά ντροπή,
ω, όχι, όχι, δεν είμαι εγώ κάποιος που θα ντρεπόταν
Ναι, τα έκανα όλα με τον δικό μου τρόπο.
Γιατί, στο κάτω κάτω τι είναι ο άνθρωπος; Τι έχει;
Τι έχει αν όχι τον εαυτό του;
Αλλιώς, δεν έχει τίποτα.
Τι έχει ο άνθρωπος… παρά το να λέει
αυτά τα οποία αληθινά αισθάνεται
κι όχι τα λόγια κάποιου που γονατίζει.
Τα αρχεία της ιστορίας μου δείχνουν
πως άντεξα όλα τα χτυπήματα που δέχτηκα.
Και το έκανα με τον δικό μου τρόπο.
Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος.
****Μουσική του αρχικού Γαλλικού τραγουδιού
με τον αρχικό τίτλο “Comme d’ habitude”:
Jacques Revaux, Claude Francois
****Στίχοι του Γαλλικού τραγουδιού: Gilles Thibaut
****Νέοι στίχοι, στα Αγγλικά (με διαφορετικό γενικό νόημα)
στην ίδια μουσική: Paul Anka
ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ 5, Σκρα 12, 5462, Θεσσαλονίκη, τηλ: 6981 234664, 6977 210469
Εάν θέλετε μία 2μηνη περίπου σύντομη ενημέρωση
σχετικά με αυτά που κάνω (video-κείμενα, ομιλίες-ομάδες, βιβλία, “Διαμέρισμα 5”, Πολύτεχνο, Playback θέατρο, εργαστήρια, συμπράξεις – συνεργασίες), παρακαλώ σημειώστε το e-mail σας σ’ αυτήν τη φόρμα. Δεν είναι απαραίτητο το όνομα.